Η γέννησή μας

Ένα από τα ερωτήματα που είχαν θέσει τα παιδιά για την επεξεργασία του "εαυτού"  ήταν να μάθουν για τα μωρά. Αρχίσαμε λοιπόν βλέποντας σχετικές φωτογραφίες και διαπιστώσαμε αυτά που λέγαμε μιλώντας για το φύλο ( δεν μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε αν ένα μωρό είναι αγόρι ή κορίτσι γιατί  τα  χαρακτηριστικά  του προσώπου τους είναι ίδια). 

Μιλήσαμε για τη μαμά που μεγαλώνει  με φροντίδα και αγάπη το μωρό της μέσα στην κοιλιά της.

Στο σημείο αυτό τα παιδιά μίλησαν πολύ καθώς  ήθελαν να πουν για την δική τους μαμά.

"Και πώς βρέθηκε το μωρό μέσα στην κοιλιά της μαμάς;"  

Λίγο τους έκοψα τη φόρα που είχαν πάρει . 

Κάποιος είπε, "ο Θεός το έβαλε". 

 Αυτό που προσθέσαμε είναι πως κάθε παιδάκι πριν γεννηθεί είναι ένα αστεράκι ψηλά στον ουρανό που ο θεός το στέλνει  για να γεννηθεί όταν ένας άντρας και μια γυναίκα αγαπιούνται πάρα μα πάρα πολύ. 

Η συζήτηση συνεχίστηκε . 

Όταν γεννιόμαστε είμαστε τόσο μικροί όσο....

Για να κατανοήσουν  τα μεγέθη  στο ύψος  των μωρών, τους δείξαμε ένα σχοινάκι περίπου 50 εκατοστών. Μετρήσαμε ένα παιδί  με αντίστοιχο σχοινάκι και συγκρίναμε τα δύο ύψη. Το σχοινάκι με το ύψος του μωρού το βάλαμε σε ένα φακελάκι και το συρράψαμε σε ένα φύλλο εργασίας όπου αναφέραμε όσα μάθαμε για τη βρεφική ηλικία. Δεν παραλείψαμε να βάλουμε ρούχα και γάλα στο μωρό μας.

Στο καβαλέτο  ζωγράφισαν και μετά έκοψαν μια χάρτινη σαλιάρα  μωρού.

Με αφορμή το ύψος τα παιδιά πήραν σχοινάκια και έκαναν κι άλλες μετρήσεις  αντικειμένων και στη συνέχεια έκαναν συγκρίσεις.

Τέλος τα παιδιά του κλασικού έφτιαξαν τον εαυτό τους σε  κούκλα.