6 Μαρτίου Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας

Η ημέρα αυτή μας έδωσε την  ευκαιρία να ξεκινήσουμε  μια κουβέντα  και να διαπιστώσουμε τι γνωρίζουν αλλά και τι νιώθουν τα παιδιά γύρω από αυτό το θέμα.

Παρατηρήσαμε κάποιες εικόνες

και περιγράψαμε τι βλέπαμε..

παιδιά που κοροϊδεύουν κάποια άλλα...

παιδιά που είναι φίλοι....παιδιά που μαλώνουν..

Το κάθε παιδί είπε πώς είχε νιώσει όταν κάποιος άλλος του έχει κάνει κάτι ανάλογο.

Είπαν πως ένιωθαν άσχημα,  μόνοι, πως έβαλαν τα κλάματα, πως στεναχωρήθηκαν πολύ...

Προσπαθήσαμε να σκεφτούμε γιατί έχουμε τα χέρια μας και τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά.

Σ' αυτό μας βοήθησε το βιβλίο

"Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε" του Μάρτιν Άγκασι

Μέσα σ΄αυτό λοιπόν βρήκαμε πολλούς τρόπους να χρησιμοποιούμε τα χέρια μας και τους γράψαμε σε μια λίστα....

Δώσαμε τα χέρια σε χειραψία και είπαμε πως νιώσαμε..

χαρά...

σιγουριά..

φιλία..

χαιρετίσαμε...

και διαπιστώσαμε πως ακόμη κι αν κάποιος δεν μιλάει  τη γλώσσα μας ,όταν του κουνήσουμε το χέρι, θα καταλάβει πως τον χαιρετούμε.

Ύστερα ακούσαμε ένα πολύ όμορφο τραγούδι των Λοκομόντο από το οποίο εμπνευστήκαμε.

Κόψαμε παλάμες και γράψαμε πάνω τους τι θέλουμε να κάνουμε με αυτές....

και φτιάξαμε μια αφίσα.....

Την  αναρτήσαμε στη πόρτα της τάξης μας για να τη δουν και οι γονείς μας..

Επίσης ακούσαμε ένα όμορφο παραμύθι από το διαδίκτυο και αν θέλετε μπορείτε να το απολαύσετε κι εσείς... Είναι "Η Μόνα σε καινούργιο σχολείο"

http://www.mikrosanagnostis.gr/library/pageflip_ekfovismos/Default.html

Στο ολοήμερο τμήμα, ο Άκης-Αρκουδάκης, η κούκλα της τάξης, μας μίλησε για τη Βία.

Μας είπε ότι και ο ίδιος ένιωσε Βία, όταν ακόμα ζούσε στο δάσος. Κάποια μέρα, χέρια ανθρώπων, έβαλαν φωτιά στο δάσος και αυτός και άλλα ζώα, βρέθηκαν χωρίς σπίτι και οικογένεια και αναγκάστηκαν με τη Βία, να εγκαταλείψουν το δάσος. Μας είπε ακόμα πώς ένιωσε και μας ρώτησε αν έχουμε και εμείς αισθανθεί βία όπως αυτός... ή τι άλλο θεωρούμε ότι είναι Βία!

Τα παιδιά εξέφρασαν πολύ ωραίες σκέψεις για το τι θεωρούν Βία.. , τις οποίες καταγράψαμε.

"Βία είναι όταν χτυπάμε κάποιον, όταν μαλώνουμε, όταν σκοτώνουμε, όταν διώχνουμε κάποιον από το σπίτι του, όταν καταστρέφουμε..."

" Όταν μιλάμε άσχημα σε κάποιον και τον κάνουμε να πονάει η καρδιά του!",

" όταν κοροϊδεύουμε, όταν φωνάζουμε...βρίζουμε ........".

Με αφορμή αυτή τη σκέψη, ξεχωρίσαμε τη Βία σε 

Σωματική - Χέρια και  

Λεκτική - Λόγια.

Είπαμε ότι πολλές φορές οι λέξεις που λέμε σε κάποιον, μπορούν να τον πληγώσουν περισσότερο από τα χέρια μας.

Ο Άκης μας έβγαλε από το κουτί του, διάφορες φωτογραφίες: ασπρόμαυρες και έγχρωμες με παιδιά...

"οι ασπρόμαυρες δεν είναι χαρούμενες..." είπαν,

αλλά για να δούμε πιο προσεκτικά,

 το χρώμα ή αυτό που απεικονίζουν μας στενοχωρεί;

Ξεχωρίσαμε αυτές που δείχνουν Βία, προβληματιστήκαμε για το τι συμβαίνει σε κάθε μία και πώς αισθάνεται αυτός που δέχεται τη Βία.
Και εδώ αναφερθήκαμε  στη Σωματική και τη Λεκτική Βία, ή την Απομόνωση ...

Είπαμε τι πρέπει να κάνουμε αν νιώσουμε Βία,

ότι θα πρέπει να μιλήσουμε σε κάποιον μεγάλο, σε κάποιον που ξέρουμε ότι μας αγαπάει και τον εμπιστευόμαστε, σε ένα φίλο!
 Σε καμία περίπτωση δεν το κρατάμε κρυφό.

Στη συνέχεια είδαμε ένα animation video  σχετικό με τη Σχολική Βία.

Και η δύναμη της εικόνας, αλλά και η μουσική μας έκανε να έρθουμε στη θέση της Υu, ένα κοριτσάκι - παιδάκι - άνθρωπος, σε οποιοδήποτε μέρος της Γης. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν και οι τίτλοι είναι στα αγγλικά, τα παιδιά κατάλαβαν το περιεχόμενο του video!

 (όπου χρειάστηκε μεταφράσαμε)

Καταλήξαμε, ότι επιλέγουμε να είμαστε όλοι  φίλοι, ομάδα, χαρούμενοι, αγαπημένοι!

Ακούσαμε και είδαμε οπτικοποιημένο το τραγούδι "Υπάρχουν Χέρια".

Χορέψαμε σε ζευγάρια και χρησιμοποιήσαμε τα χέρια μας για να δείξουμε τη Φιλία, Αγάπη...



Τέλος αποφασίσαμε να κάνουμε όλοι μαζί μία Αφίσα, που θα λέει Όχι στη Βία.

Αποφασίσαμε να γράψουμε μηνύματα , με θετικό περιεχόμενο, 

που θα αναφέρονται στο 

τι καλό μπορώ να κάνω με τα Χέρια μου 

 και τι Ωραίο μπορώ να εκφράσω με τα Λόγια.

Το κάθε παιδί διάλεξε "χεράκι" ή "συννεφάκι" για να γράψει το μήνυμά του:

Το τελικό έργο όλης της ομάδας...

Πολλά Συγχαρητήρια Παιδιά!!!

 Και αφού ξεκινήσαμε με τον Άκη  και με  το πώς κάηκαν τα δέντρα στο δάσος όπου ζούσε , είπαμε πως τώρα που είναι άνοιξη,  είναι η εποχή που θα ανθίσει το δέντρο της φιλίας στο σχολείο μας.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Η  ημέρα αυτή , μας έδωσε  επίσης την ευκαιρία για να μιλήσουμε για τα συναισθήματα που νοιώθουμε..

Είδαμε εικόνες που δανειστήκαμε από την αγαπητή συνάδελφο Ζήση Ανθή

και διακρίναμε ποια είναι..



Ξεχωρίσαμε τα συναισθήματα της αγάπης..

και  τα ευχάριστα από τα δυσάρεστα συναισθήματα..



Συζητήσαμε πότε νοιώσαμε και εμείς έτσι και θυμηθήκαμε πότε θυμώσαμε ή λυπηθήκαμε πότε φοβηθήκαμε ή κλάψαμε...

Τα περισσότερα παιδιά είπαν πως φοβούνται το σκοτάδι και ψάξαμε τρόπους που να νικάμε αυτό το συναίσθημα.

Είπαμε ωραίες προτάσεις:

Χ. να αγκαλιάζουμε το αρκουδάκι μας

Π. να σκεφτόμαστε κάτι ευχάριστο

Κ. να ανάβουμε κάποιο φωτάκι

Α. να τραγουδάμε ένα χαρούμενο τραγουδάκι

Σκεφτήκαμε όμως και πράγματα που μας κάνουν  χαρούμενους..

Π. όταν κάνω βόλτες

Γ. όταν παίζω με τους φίλους μου

Κ.όταν παίρνω δώρα

Α. όταν κάνω μπάνιο στη θάλασσα....

Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που μας κάνουν να θυμώνουμε ...

και οι περισσότεροι είπαν όταν με μαλώνουν ή όταν με χτυπούν..

Ψάξαμε να βρούμε τρόπους να ελέγχουμε το θυμό μας..

Χ. να τραβάμε τις τρίχες των μαλλιών μας

Γ. να μένουμε λίγο μόνοι

Κ.να τραγουδάμε

Β. να κάνουμε μια ζωγραφιά

Τέλος αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε και να γράψουμε πως νοιώθουμε σήμερα





Και στο ολοήμερο τμήμα σήμερα αφιερώσαμε την ημέρα στα Συναισθήματα.

Μέσα από παιχνίδια ξεχωρίσαμε τα θετικά και αρνητικά συναισθήματα, προβληματιστήκαμε και εκφράσαμε τι μας κάνει χαρούμενους, λυπημένους, θυμωμένους, ευχαριστημένους, φοβισμένους κτλ...

"Νιώθω θυμό, όταν με βρίζουν..."

"Νιώθω χαρά όταν έρχομαι στο Σχολείο..."

" Νιώθω χαρά όταν παίζω με τους φίλους μου..."

" Νιώθω στενοχωρημένος όταν με μαλώνουν και με χτυπάνε..."

" Νιώθω χαρά όταν ζωγραφίζω ..." 

Στη συνέχεια παίξαμε παντομίμα - συναισθημάτων.

Παρατηρήσαμε στον εαυτό μας και στους άλλους πως τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας αλλάζουν, ανάλογα με το συναίσθημα που έχουμε κάθε φορά.

Τελικά είμαστε πιο όμορφοι όταν χαμογελάμε....
Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε αυτό το συναίσθημα.

Είδαμε εικόνες και προσπαθήσαμε να αντιστοιχίσουμε το συναίσθημα του ζωγράφου ...

Προβληματιστήκαμε για το πως θα διαχειριζόμαστε τα αρνητικά συναισθήματα.

Κάνει καλό να μιλάμε ακόμα και γι' αυτά και να τα εξωτερικεύουμε ... θα νιώσουμε σίγουρα καλύτερα και ο θυμός ή η θλίψη θα εξαφανιστεί.

Τέλος φτιάξαμε ένα μικρό βιβλιαράκι .

Τα παιδιά προσπάθησαν να καταλάβουν μόνο από τα μάτια -φρύδια-στόμα, στο άσπρο χαρτάκι,  το συναίσθημα, γράφοντάς το και ολοκληρώνοντας με ζωγραφική το πρόσωπο.